Opmerking: de tekst werd automatisch vertaald.
Ik lig met twee mannen die ik nog maar een paar uur ken, kleurrijk in de knoop, we knuffelen als drie kittens. Een andere man kruipt met mijn been en ik houd mijn handen vast met een mooie jonge vrouw, dus ik word van vier kanten tegelijk geknuffeld. Ik ben niet op een wilde sex orgie. Ik ben op een "knuffel- en knuffelfeestje."
Smerig en knuffelig
Ik hield ervan om te vechten met mijn grote broer en mijn vrienden. (Niet altijd met eerlijke middelen, zoals ik moet toegeven - het likken aan je neus of bijten in je tenen is waarschijnlijk verboden in een professionele vechtpartij.) Ik hou van de confrontatie en ook van de triomf als ik mijn tegenstanders even kan overweldigen
Als alleenstaande zit ik ook goed, hoewel mijn kater Klaus Kinski alles in het werk stelt om dit tekort in te halen. De geplande tijd voor het feest is 15-22 uur, dus er is volop gelegenheid voor intensief knokken (15-18 uur) en devotioneel knuffelen (19-22 uur). Ik hoef niet lang na te denken en me voor beide delen in te schrijven. Er is een korting, ik betaal samen slechts 30 euro voor worstelen en knuffelen, individueel zou er 20 euro in rekening zijn gebracht.
Het valt me op dat er aanzienlijk meer mannen dan vrouwen zich hebben geregistreerd, waardoor ik een licht misselijk gevoel krijg. Ik vraag me af: "Hopelijk, de 'worstelaars en knuffels' begrijpen het niet verkeerd als 'klootzakken en neuken'?"? Ik ben benieuwd naar de anderen, maar ik ben ook bang dat iemand niet goedgezind is, want ik ben erg gevoelig voor geuren en een beetje hygiënisch-neurotisch. In de aankondiging van het evenement staat alleen dat u alleen kleingeld mee moet nemen.
Wat heeft het voor zin om naar een feestje te gaan en te knuffelen?
Ik geloof dat mannen vaak veel minder fysiek contact en strelingen krijgen dan vrouwen die buiten een relatie op een vriendin kunnen leunen. Veel van de deelnemers bevestigen later deze veronderstelling, een goed uitziende, halverwege de jaren dertig van de vorige eeuw, die me tijdens de koffiepauze vertelt: "Vroeger wist ik niets tussen het schudden van de handen en het hebben van seks". En een jonge dreadlockdrager bekent: "Mijn ouders hebben me nooit geknuffeld"
Persoonlijk zou ik graag een partner hebben die met mij is meegegroeid - een houthakker in plaats van een tedere elf. Daarna hoop ik in staat te zijn om nabijheid en aanraking te kunnen geven en te accepteren. Ik ben er echter niet zeker van of dat laatste niet een hele uitdaging is: Ik ken tenslotte maar een paar uur lang de "medeknuffelaars".
We ontmoeten elkaar in een chique praktijk die anders wordt gebruikt voor psychologische begeleiding en lichaamswerk. Ik betaal de toegangsprijs bij de ingang. Het ruikt naar voeten, want hier worden de schoenen uitgetrokken - voor mij een geuruitdaging waarbij ik me bijna weer omkeer. In een grote lichte kamer (die godzijdank aangenaam ruikt naar groene aromatische oliën) is er een matras van ongeveer 15 m², in de aangrenzende kamers is er een douche en een kitchenette.
We zijn 20 deelnemers tussen de 25 en 50 jaar met een verrassend evenwichtige genderratio. Lang haar en een blotevoeten-yogi-look overheersen, bijna allemaal zien ze er sportief en slank uit, niemand heeft een zichtbare handicap. Optisch gezien val ik uit het frame: Ik ben discreet verzonnen, gebogen en heb geen enkel spoor van "eco-look" op mij, bovendien houd ik mijn sokken liever aan
Op één stel na, lijkt iedereen alleen te zijn gekomen. Toch kennen sommige mensen elkaar en ik ontdek ook een voormalige kamergenoot. Tijdens de introductieronde is er nog wat spanning, maar ook anticipatie en nieuwsgierigheid te voelen, ongeveer de helft is nog nooit op een Raufparty geweest.
Elisa Meyer von der "Kuschelkiste" leidt het evenement met haar assistent Martin. Zij zal geen draak zijn, maar een beschermengel die over ons zal waken en zal ingrijpen als dat nodig is. Haar roze joggingbroek en het witte shirt met dierenmotief kunnen ook pyjama's zijn. Ze lijkt ontspannen, vriendelijk en rustig in zichzelf, maar ook heel duidelijk in haar aankondigingen, een beetje als een goedbedoelde kinderarts. Ik vertrouw haar onmiddellijk en voel dat ik in goede handen ben. In het begin kan ik haar lichte accent niet plaatsen, maar later vertelt ze me dat ze uit Luxemburg komt.
Strenge regels!
Elisa legt eerst de regels van het spel uit:
- Het gaat niet om winnen, maar om de speelse fysieke confrontatie met de andere pestkop
- Wie dat wil, stapt de ring in en vraagt iemand anders om te worstelen
- Slechts twee mensen ruzie maken, de anderen vormen een beschermende muur rond de ring, zodat niemand over de rand van de mat struikelt
- Knieën blijven op de grond. Haar trekken, de zweetdoos en de bikinilijn zijn taboe.
- Je kunt op elk moment 'Stop' zeggen, en dan de andere loslaten. Kloppen op de mat betekent het einde van de ronde.
Elisa zou zo nodig tussenbeide komen, maar maakt duidelijk dat we in principe allemaal verantwoordelijk zijn voor onszelf.
Ring gratis voor deel één: de vechtpartij!
Het is fascinerend om te zien hoe verschillend de paren met elkaar in de clinch gaan: Sommige "gevechten" hebben iets heel esthetisch aan, lijken bijna op een tango of een ballet, andere zijn nogal ruw, soms grommen ze luid en theatraal, brullen en kreunen ze. Soms heb ik het gevoel dat ik in een leeuwenverblijf zit. Instinctief ontstaan er duo's, die in de meeste gevallen even sterk zijn.
Het is dicht opeengepakt (ik heb de volgende dag een paar kleine blauwe plekken), gekieteld, geplaagd en geïrriteerd, maar altijd zeer attent voor de andere persoon. De regels worden door iedereen gevolgd. Bij het minste teken van malaise onderbreken de koppels elkaar, meerdere malen vragen we elkaar: "Alles in orde?". De energie in de kamer fluctueert aanzienlijk. Vaak juich je echt koortsachtig en ook het ene of andere gejuich wordt luidruchtig ("Slag bij de Titanen!", "Nu laat ze het hem zien!", "Oh, hij heeft goed ontbeten!", "Ha, de beenschaar van de dood!").
De individuele vechtpartijen duren een paar minuten. In één enkele situatie is het ongemak in de kamer voelbaar: er is één deelnemer die tijdens het worstelen wolfgeluiden maakt en soms ook lichte "beten" suggereert. Hij zit in een rotonde met een vrouw die niet lichamelijk aan zijn trekken komt en een soort prooidierenrol krijgt. Het wordt al snel een beetje oncomfortabel om naar te kijken, maar het kan op elk moment stoppen, dus niemand grijpt in. (Later in de laatste ronde wordt deze situatie door meerdere deelnemers besproken, de deelnemer zelf lijkt een beetje in de war. Elisa benadrukt meerdere malen dat we ons achteraf nog steeds tot haar kunnen wenden als iets nog steeds een sterk effect op ons heeft)
Ik sta twee keer in de ring en elke keer als ik met een mannelijke partner vecht, als ik eenmaal uitgedaagd ben, daag ik zelf iemand uit. Ik ben bang dat mijn aanzienlijke gestalte de meeste mensen kan afschrikken. Daarom kies ik voor een sterke tegenstander, die iets heeft om me tegen te werken en die in eerdere gevechten niet pietluttig is geweest.
Het jockeying is erg leuk, maar ik merk hoe vermoeiend deze volledige fysieke inspanning is en ben blij dat ik zelf het einde van de ronde kan bepalen. Later heb ik de indruk dat ik mijn eigen lichaamscontouren beter waarneem en me bewust word van hoe sterk ik ben - een goed gevoel. Na het steekspel zijn we allemaal diep ontspannen. Tijdens de buffetpauze vertrekken enkele deelnemers, maar er komen nieuwe deelnemers bij voor het knuffelgedeelte.
Deel twee: Knuffelen!
Als we weer bij de cirkel komen, zijn we met tien mannen en acht vrouwen. Nu zijn er ook enkele deelnemers, die duidelijk afwijken van gemeenschappelijke schoonheidsidealen. Ik denk: misschien ging het gevecht alleen maar over plezier hebben, terwijl het knuffelen ging over het bevredigen van een echte behoefte, die Elisa "honger naar aanraking" noemt? Een tweede kennismakingsronde volgt: Velen zijn ervaren knuffelmuizen, ik ben een van de weinige nieuwkomers. Ook deze keer legt Elisa eerst de regels (geen naaktheid, aanrakingen in de bikinilijn of kussen) en de procedure uit.
Opwarmen: je eigen grenzen waarnemen
We beginnen met een beetje meditatie om bewust ons eigen lichaam waar te nemen voordat we dichter bij de anderen komen. Ik zit tussen twee ruwnekken van deel één in. Normaal gesproken zou de afstand tussen ons veel te klein zijn voor mij, maar ik heb het gevoel dat ik al een zekere vertrouwensband met hen beiden heb opgebouwd. Dat zal ons in beweging brengen. Met wisselende muziek leggen we contact, verwelkomen en omarmen we elkaar, dansen, springen en lachen we samen. Ik ben niet alleen zwetend. Het is te warm in de kamer, ik zet de verwarming uit.
Daarna volgt een oefening waarbij de passieve partners hun ogen sluiten. Het punt is om je niet zozeer op de ander te richten als wel op jezelf en je behoeften. We oefenen met het zeggen van ja of nee tegen het wijzigen van touch aanbiedingen. Zo leren we het: Een "nee" is geen algemene afwijzing van de ander, maar betekent alleen "ik wil deze aanraking nu niet". Een inzicht dat mij ook voor mijn dagelijks leven zeer waardevol lijkt, omdat ik vaak het gevoel heb dat ik door anderen overspoeld wordt en mijn grenzen niet goed kan bevestigen.
Mijn eerste partner vraagt onmiddellijk: "Mag ik aan je haar krabben?" Ik vind het onaangenaam om te weigeren, maar het idee zelf is een verschrikking voor mij, dus ik antwoord: "Beter van niet". Hij reageert een beetje snel: "Nou, dat is een goed begin" en ik denk bij mezelf: "Oh jee, dit kan vrolijk zijn" Toch ben ik blij dat ik die lijn getrokken heb. Bij anderen is de oefening gelukkig harmonieuzer, een zachte slag over mijn armen en later over mijn benen vind ik het heel prettig
Het leven is een concert van wensen!
Na een korte pauze kom ik terug als een lachertje. Alle anderen hebben al paren gevormd voor de volgende taak. De enige overblijvende partner voelde zich al zichtbaar overweldigd tijdens de vorige eenheden en wil niet met mij spelen. Gelukkig komt assistent Martin binnen.
We hebben nu de kans om concrete accenten te leggen. Ik neem eerst het actieve deel op me, omdat het voor mij gemakkelijker is om iemand aan te raken dan om zelf aangeraakt te worden. Martin wil geknuffeld worden op zijn hoofd, nek en schouders, wat ik graag doe. Hij heeft ook een lichte zweetfilm op zijn huid, wat me niet stoort. Integendeel, het laat me mijn eigen zweetfobie meer ontspannen zien.
Af en toe hoor je een aangename zucht in de ronde. Als ik het misschien wil aanraken, vind ik het relatief moeilijk. In eerste instantie lijkt het me vreemd om specifieke wensen te uiten ("ik aai liever dan te kruipen"), maar Martin blijft ontspannen en op een gegeven moment zijn we heel intiem en met vertrouwen samen geknuffeld. Dit is ook een ervaring die ik graag mee zou willen nemen in mijn dagelijks leven: In de toekomst wil ik duidelijker communiceren hoe en waar ik (niet) aangeraakt wil worden.
Knuffelen in vrije stijl
Nu volgt het gratis knuffelen gedurende anderhalf uur: Voor mij is het actief knuffelen, actief knuffelen en knuffelen afwisselend met verschillende partners. Na een tijdje verandert de hele groep in een nogal verwarrende knuffelbal, waarbij het niet altijd duidelijk is wiens hand je vasthoudt of welk been van wie is. Er is ook geen angst meer voor contact tussen de mannen. Er heerst een zeer aangename sfeer van veiligheid, ik voel me op geen enkel moment geduwd of overweldigd. Een erotisch gekraak is voor mij niet in de lucht, wat aanzienlijk bijdraagt aan mijn ontspanning.
Terwijl Elisa ons langzaam terugbrengt naar de realiteit, straalt iedereen vreugde uit. Tijdens de laatste ronde is er veel dankbaarheid en geluk te voelen, de meesten van hen blijven in nauw contact met elkaar, knuffelen elkaar. Ik merk dat ik zeer tevreden ben, maar nu ook voluit geknuffeld.
Wat blijft er over?
Thuis ben ik verbaasd over hoeveel nabijheid en intimiteit ik heb kunnen ervaren met vreemden en hoezeer ik van hen genoten heb. Ik vind het jammer dat bij volwassenen (en vooral heteromannen!) de aanrakingen vaak alleen in een seksuele context plaatsvinden. Na een korte kennismakingsfase was het voor mij niet meer van belang of iemand persoonlijk aantrekkelijk voor mij was. In plaats daarvan was er een onvoorwaardelijke acceptatie die de partij tot een buitengewone en waardevolle ervaring voor mij maakte. Ik ben van plan om goede vrienden aan te zetten tot soortgelijke dingen en om vaker met hen te knuffelen. Misschien vechten we zelfs eerder dan dat!
Wat betekent knuffelen voor jou? Deel je gedachten in ons forum.
- Ons video-interview met Tantra masseuse Flora.
- een persoonlijke kijk op voorbehoedsmiddelen..
- ons ervaringsverslag van een driejarige affaire..
- de discussiedraden van onze leden over alles wat met verlangen en relatie te maken heeft..
JOYclub leden zien meer - Registreer nu gratis!
Niet iedereen hoeft alles te zien. Veel inhoud van de JOYclub is daarom alleen toegankelijk voor leden.
Registreer nu gratis
